Ο Ιμπραήμ Πασάς την περίοδο 1520-1530 κατασκευάζει στην Καβάλα μεγάλης κλίμακας έργα ύδρευσης, άμυνας και κοινής ωφέλειας. Ένα από αυτά ήταν και το τζαμί του (τα τζαμιά έφεραν το όνομα του χορηγού τους), γύρω από το οποίο διαμορφώθηκε ένα μεγάλο külliye, δηλαδή ένα συγκρότημα δημόσιου χαρακτήρα, που ιδρυόταν με τον θεσμό του βακουφιού παρέχοντας κοινωφελείς υπηρεσίες θρησκευτικού, κοινωνικού και οικονομικού χαρακτήρα.

Το κυριότερο κτίσμα αυτού του βακουφιού ήταν το μεγάλο τζαμί του Ιμπραήμ Πασά. Βρίσκεται στον εξωτερικό περίβολο των τειχών, κοντά στις πύλες εισόδου και στους κύριους άξονες κυκλοφορίας της πόλης. Ο βασικός χώρος του τεμένους συμπληρώνονταν με προστώο και επιβλητικό μιναρέ, κρήνη και πλάτανο. Σε όλη την περίοδο της Τουρκοκρατίας αποτέλεσε έναν από τους κεντρικούς χώρους προσευχής των μουσουλμάνων, για να μετατραπεί τα νεότερα χρόνια σε χριστιανικό ναό. Το μνημείο, μετά από την ανακαίνισή του τη δεκαετία του 1940, παίρνει την τελική μορφή ως εκκλησία του Αγίου Νικολάου.