Κατά τη βυζαντινή περίοδο η πόλη της Καβάλας φέρει το όνομα Χριστούπολις καταλαμβάνοντας ξεχωριστή θέση στους αμυντικούς σχεδιασμούς της αυτοκρατορικής διοίκησης. Την περίοδο των βουλγαρικών επιδρομών (9ος-10ος αιώνας), η Χριστούπολη αποτελούσε το τελευταίο οχυρό της περιοχής, που βρίσκονταν υπό τον έλεγχο των βυζαντινών δυνάμεων.

Την εποχή αυτή η πόλη αναδιοργανώνεται για να διαδραματίσει κρίσιμο στρατιωτικό ρόλο: αφενός ως βάση για την αναχαίτιση των επιδρομέων και αφετέρου ως θέση– πέρασμα που εξασφάλιζε την επικοινωνία της πρωτεύουσας με τη Θεσσαλονίκη. Στις αρχές του 9ού αιώνα μ.Χ. εγκαταστάθηκε στο κάστρο επικεφαλής στρατεύματος ο Καίσαρ Αλέξιος, μέλος της αυτοκρατορικής οικογένειας και ανώτατος αξιωματούχος του βυζαντινού κράτους. Σε οχυρωματικές εργασίες που πραγματοποίησε ο Καίσαρ έχει αποδοθεί και η κατασκευή του “Πύργου υπέρκαλου”.

Το κατώτερο τμήμα του πύργου ανήκει στην παλαιοχριστιανική περίοδο, το ανώτερο στις αρχές της μεσοβυζαντινής. Πρόκειται για γωνιακό οχυρωματικό πύργο με σωζόμενη επιγραφή, εγκώμιο αλλά και επίκληση της θεϊκής προστασίας για την αποτροπή ενός ορατού κινδύνου για την πόλη. Διατήρησε την τειχοποιία του και ενσωματώθηκε στην οθωμανική οχύρωση του 1520-1530. Είναι ένα μνημείο της μακράς ιστορίας του φρουρίου της Καβάλας και αιώνιος φρουρός της Εγνατίας οδού, που περνούσε σχεδόν από κάτω του.