Το “Νέο Λουτρό” χτίστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1930 και αρχικά ήταν στην ιδιοκτησία της οικογένειας Αντωνιάδη, προσφύγων από την Προύσα της Μ. Ασίας. Το λουτρό ήταν κατασκευασμένο από πέτρα, τούβλα, λάσπη, άμμο και θραύσματα πορσελάνης. Στο κέντρο του κάτω ορόφου υπήρχε κυκλική αίθουσα, η οποία καλυπτόταν με τρούλο από διαφανή τζάμια. Διέθετε εννιά μαντεμένους λουτήρες, σαλόνι υποδοχής και χαλάρωσης, ταμείο και ειδικούς χώρους περιποίησης.

Το λουτρό λειτουργούσε διαφορετικές ώρες για τους άνδρες και τις γυναίκες, με τους περισσότερους πελάτες να το επισκέπτονται ανά παρέες ή μόνοι, μια ή δύο φορές την εβδομάδα. Όμως η άνοδος του βιοτικού επιπέδου, με την τοποθέτηση πλήρους συνόλου ειδών ατομικής καθαριότητας και υγιεινής στα περισσότερα σπίτια της πόλης, επέδρασε καταλυτικά στη φθίνουσα πορεία της επιχείρησης, ειδικά μετά τη δεκαετία του 1960. Τελικά το λουτρό διέκοψε οριστικά τη λειτουργία του το 1975, και σήμερα στη θέση